Biografie

Hanneke Peters-Kuijer

Hanneke, dochter van Henk en Corry Kuijer, is geboren op 6 februari 1949 te Den Haag. Ze is opgegroeid in een groot en warm gezin met 1 zus en 4 broers.

Hanneke is in 1972 getrouwd met Piet Peters. Ze zijn in 1985 met hun kinderen Frank, Steven en Dorien vanuit Papendrecht verhuisd naar Kampen.

Hanneke is naast haar werk in het basisonderwijs altijd actief maatschappelijk betrokken geweest bij o.a. Stedelijk Museum Kampen, Unicef, Inner Wheel en het geven van mantelzorg.

Naast al deze activiteiten was Hanneke een zeer bevlogen en getalenteerd amateur kunstenares.

Ze is op 16 januari 2023 overleden.

Dat Hanneke van jongs afaan al creatief was en interesse had in kunst komt niet van vreemden. Hanneke’s oma schilderde niet onverdienstelijk. Hieronder een schilderij van haar. Hanneke’s moeder schilderde ook, was fotografe en heeft onderstaande wandkleed gemaakt voor haar kleinkinderen.

Hanneke’s zus, Elma, is fotografe. Ze hebben samen al eens geëxposeerd.

Vervolgens heeft de creatieve inslag een generatie overgeslagen. Haar kinderen zijn niet actief met dit soort creatieve kunstuittingen.

Hanneke is als zeer betrokken oma wel druk geweest om haar kleinkinderen wat creativiteit bij te brengen. Hieronder een mooi voorbeeld van Marit die een introductie krijgt in het schilderen.

Testimonials

Hanneke is in 2001 begonnen met de schildercursus bij Joepe Bos in Zwolle. Ik heb Hanneke daar voor het eerst leren kennen in 2010 . Zij was daar samen met haar schoonzus Dia Peters († 2020). Hanneke, Dia en ik besloten op een gegeven moment om op de dinsdagavond samen heen en weer naar Zwolle te rijden in plaats van apart. Dat waren mooie ritjes waarin we niet alleen onze leerervaringen, maar ook onze persoonlijke perikelen konden uitwisselen.

Vanaf begin 2017 hebben we vrijwilligerswerk gedaan in het Stedelijk Museum Kampen en intensief samengewerkt om het museumcafé en de grotere evenementen te organiseren en in goede banen te leiden. Hanneke had niet alleen een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, maar was ze ook een lieve en betrokken vrouw, een mooi mens met een groot hart. Daar bovenop was ze zeer creatief en was schilderen voor haar een welkome manier om zich te ontspannen en haar dagelijkse beslommeringen even los te laten. In 2018 verwisselde ik mijn schilderplek en ging ik op de maandagmorgen naar Andrea Veldman bij Quintus. Een jaar later heeft toen ook Hanneke de overstap gemaakt en kon ze min of meer om de hoek haar favoriete hobby uitoefenen. Helaas heeft ze daar maar drie jaar van kunnen genieten.

Hanneke schilderde zeer verdienstelijk en heeft in de loop der tijd prachtige schilderijen gemaakt maar ze was daar zelf veel te bescheiden over. Voor velen was haar schilderhobby en de daaruit voortvloeiende serie schilderijen dan ook een hele verrassing!

Hanneke schilderde beheerst en intuïtief en liet zich vaak inspireren door herinneringen aan vroeger, of door bijzondere gebeurtenissen zoals de reizen naar Indonesië. Ze werkte meer vanuit haar gevoel dan naar de waarneming en kenmerkend hierbij waren de verschillende tinten blauw in het kleurenpalet en haar voorkeur voor grote schilderdoeken. Ze hield van experimenteren en mixed media en ging dan ook een uitdaging niet uit de weg zodat haar acrylverf schilderijen vaak gecombineerd werden met zand, wollen draden, krantenknipsels, krijt en textiel wat een heel persoonlijk resultaat opleverde.

Naast deze expressieve werken schilderde ze ook graag portretten; veelal geïnspireerd door zwart-wit familiefoto’s van o.a. haar moeder en grootmoeder. De portretten stralen meer verstilling uit maar ook hierin wist ze op geheel eigen manier waarneming en expressie te combineren.

Joepe Bos omschreef Hanneke al volgt: “Hanneke schilderde zoals zij was. Zacht van kleur en sfeer. Zocht niet zo zeer de scherpe randen op. Opgewekt. Gemakkelijk aangaan van een nieuw werk. Soms ook gewoon over een oud doek schilderen als er nieuwe mogelijkheden gloorden.”

Hanneke was productief en heeft een flink aantal schilderijen nagelaten. Schilderijen die bijna allemaal een plekje aan de muur verdienen. Ik bewonder haar schilderkunst en creativiteit en haar onvermoeibare drang zich te blijven ontwikkelen is voor mij een blijvende inspiratie.

Robert Cotterink

Schilderdocenten waar Hanneke les van heeft gehad.